Urlop wypoczynkowy w policji. O tym funkcjonariusz wiedzieć powinien

26 dni roboczych - taki wymiar urlopu wypoczynkowego przysługuje pełnoetatowemu funkcjonariuszowi Policji w ciągu roku. Zapewnia mu to Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji. Mundurowy uzyskuje prawo do pierwszego urlopu po tym, jak minie mu pół roku w służbie. Wtedy nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego jeszcze w niepełnym wymiarze, tzn. ma do wybrania połowę urlopu z tego, który będzie przysługiwał mu po roku służby. Prawo do urlopu w pełnym wymiarze policjant otrzymuje bowiem z upływem roku służby. Zdarza się, że policjant pracował przedtem gdzie indziej, czyli miał innego pracodawcę, i przed wstąpieniem do struktur Policji wykorzystał u niego cały urlop wypoczynkowy albo dostał za niewykorzystane wolne ekwiwalent pieniężny. W takiej sytuacji, będąc już zatrudnionym w Policji, w roku przyjęcia do służby przysługuje mu urlop wypoczynkowy w wymiarze już proporcjonalnym do okresu tejże służby.

Tak, jak jest to w przypadku standardowego pracownika, tak i w Policji, urlop wypoczynkowy jest przyznawany na pisemny wniosek funkcjonariusza. Urlop, zaplanowany przez konkretnego funkcjonariusza, musi pasować do terminów urlopów, jakie mają zamiar wziąć pozostali policjanci z jego komórki organizacyjnej. Przełożony (najczęściej kierownik) układa grafik urlopowy swoich podwładnych i on też później akceptuje wnioski urlopowe poszczególnych policjantów mu podlegających. Wolne może być podzielone na części (nawet zaleca się, żeby nie wybierać go całego raz w roku, bo wtedy policjant byłby nieobecny przez półtora miesiąca).

- Tyle że przynajmniej jedna część urlopu policjanta powinna obejmować nie mniej niż 14 dni kalendarzowych, a więc 10 dni roboczych oraz dwa weekendy - mówi nam emerytowany policjant z Kujawsko-Pomorskiego. - Gdy policjant akurat miał zacząć urlop wypoczynkowy, ale zachorował, to wakacje będzie musiał przesunąć, ponieważ nie może jednocześnie chorować i korzystać z wypoczynku.

Wiadomo, że grafiki policyjne są różne. Może się zdarzyć, że w jednym tygodniu funkcjonariuszowi przypadają przykładowo dwie służby, a w kolejnym żadna. Gdy z pełnieniem służby wiąże się odebranie wolnego za nią, urlop wypoczynkowy nie może rozpoczynać się (ani kończyć) w dniu wolnym od służby.

Niekiedy policjant nie może pójść na planowany urlop albo musi go skrócić. Przepisy wskazują, iż „policjanta można odwołać z urlopu wypoczynkowego z ważnych względów służbowych, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu w całości lub w części”. Do takich sytuacji dochodzi, kiedy np. wielu funkcjonariuszy jest nieobecnych z powodu choroby albo zostali wytypowani do działań interwencyjnych. Policjantowi, który nie wykorzystał urlopu w danym roku kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w ciągu pierwszych trzech miesięcy następnego roku. - Gdy natomiast miał zaplanowany urlop i np. zarezerwowane miejsce w hotelu, to w związku z tym, że nie mógł wyjechać na wakacje albo musiał z nich szybciej wrócić, ma prawo do ubiegania się w swojej jednostce o zwrot pieniędzy za bilety i noclegi, przedkładając potwierdzenia wpłaty. Tyle że zwrot dotyczy wydatków za samego policjanta, a nie np. za jego żonę. Zakłada się bowiem, że małżonka może jechać sama na urlop, więc funkcjonariusz nie dostanie zwrotu wydatków za jej pobyt - dodaje nasz rozmówca.

Jeśli funkcjonariusz nie wykorzystał przysługującego mu wolnego na odpoczynek, może liczyć na ekwiwalent. Kwota ta zależy m.in. od stanowiska, zajmowanego przez zainteresowanego, a przepisy określają to w taki sposób: „ekwiwalent pieniężny za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego ustala się w wysokości 1/21 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego policjantowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym”.